ساویل تعدادی کاور آهنگ برای هنرمندان Factory Records طراحی کرد. برخی از مشتریان برجسته او Joy Division و New Order بودند. یکی از دانش آموزان او را تحت تأثیر قرار داد تا به هربرت اسپنسر علاقه مند شود. مبلغ اصلی تایپوگرافی جدید، یان تچیچولد، بود که در کتاب پیشگامان تایپوگرافی مدرن اثر هربرت اسپنسر درباره او خواند. به گفته ساویل، ظرافت "تایپوگرافی جدید" که توسط تچیچولد نوشته شده بود، برای او جذاب بود. او تشابهاتی بین کار و موج نو که از پانک پدیدار شد، ترسیم کرد.

در سال 1980 ساویل جلد آخرین آلبوم جوی دیویژن، "نزدیکتر" را طراحی کرد. این آلبوم مدت کوتاهی پس از خودکشی ایان کورتیس، عضو گروه پانک منتشر شد و تصویری بحث برانگیز از جسد مسیح در خاک سپرده شده بود. با این حال، جلد قبل از از دست دادن غم انگیز گروه طراحی شده بود که بعداً توسط مجله راک New Musical Express که چندین ماه قبل بر روی ویژگی بر اساس آلبوم کار می کرد ثابت شد. در طول دهه 1980، کار ساویل از طراحی گرافیکی معمولی به غیرمتعارف تبدیل شد. آلیس توملو، منتقد معروف طراحی، شیوه طراحی ساویل را اینگونه توصیف می‌کند که او با بی‌احتیاطی تصویری را از برخی هنرهای تاریخی انتخاب می‌کند و سپس آن را بافت‌زدایی می‌کند و آن را در هنر دیگری بازمی‌کند. به عنوان مثال، او الفبای رنگی را با نقاشی فانتین لاتور "رز" ترکیب کرد که روی جلد آلبوم New Order's Power, Corruption and Lies (1983) به نمایش گذاشته شد.

قبل از پیوستن به Factory Record به عنوان شریک در اواخر دهه هفتاد، سائیل از منچستر به لندن نقل مکان کرد و سمت مدیر هنری در شاخه ویرجین را بر عهده گرفت. او مجموعه ای از آثار را خلق کرد که برداشت پیچیده او از مدرنیسم را بررسی می کرد. برخی از مشتریان اصلی او شامل مانورهای ارکسترال در تاریکی، کینگ کریمسون و اولتراوکس بودند. او بیست هزار پوند استرلینگ، بالاترین مبلغی که تا به حال با طراحی آستین های ضبط به دست آورده، از گابریل برای طراحی آلبومش So (1986) دریافت کرد. پس از آن، او آژانس طراحی Peter Saville Associates را با مشارکت برت ویکنز تأسیس کرد و همچنین توسط پنتاگرام برای پیوستن به شرکت آنها دعوت شد.

در سال 1993، ساویل از وطن خود نقل مکان کرد و به لس آنجلس، ایالات متحده نقل مکان کرد. جابجایی او تا حد زیادی به این دلیل بود که به او پیشنهاد مشارکت در آژانس تبلیغاتی فرانکفورت بالکیند داده شد. با این حال، او به لندن بازگشت و استودیوی طراحی را با هاوارد ویکفیلد دوباره افتتاح کرد. آنها عنوان «آپارتمان» را برای آپارتمان مدرنیستی ساویل به دست آوردند که در جلدهای معروفی مانند آلبوم This Is Hardcore اثر پالپ منتشر شد. در سال‌های بعد، پیتر ساویل آثار هنری درخشانی تولید کرد و به موفقیت‌های خلاقانه و تجاری دست یافت. در سال 2004 به عنوان مدیر خلاق شهر منچستر و در سال 2010 پیراهن خانگی تیم فوتبال انگلیس را طراحی کرد.

قسمتی از مصاحبه ساویل با گاردین: من به اندازه کافی خوش شانس بوده ام که در برخی از مهم ترین بازطراحی های سال های اخیر شرکت داشته باشم. در سال 2001 در مورد مداخله در لوگوی ژیوانشی بسیار عصبی بودم، زیرا این لوگوی اصلی بنیانگذار هوبرت دی ژیوانشی بود. مشکلی در آن وجود نداشت - فقط در محیط رقابتی معاصر به اندازه کافی قوی نبود. در نهایت من فقط مقداری وزن به آن اضافه کردم.

زمانی که در سال 2016 طراحی مجدد لوگوی Calvin Klein را به من سفارش دادند، وضعیت کاملاً متفاوت بود. لوگوی اصلی توسط خود کلوین ایجاد شده بود و یک مدیر خلاق جدید به نام راف سیمونز در حال ورود بود. مشکل این نبود که لوگو قدیمی شده بود، بلکه این بود که راف کالوین نبود. بنابراین لازم بود که تغییری ذهنی به عینی، از فردی به برند دیگر انجام دهیم. نسخه اصلی به صورت اسمی نوشته شده بود، با حروف بزرگ و کوچک، و من آن را به حروف بزرگ تغییر دادم تا کمتر شخصی شود. از نظر استراتژیک، این فرم برای محصولات کهن الگویی خاص اعمال نمی شود - مشتری بوکسور Calvin Klein هنوز هم لوگویی را که می شناسد می خواهد.

گرافیک فشن به سرعت در حال پیشرفت است، اگرچه نقاط لمسی تاریخی وجود دارد. در سال 1961، ایو سن لوران و پیر برگه از کاساندر [که پوسترهای کلاسیک در دوره هنر دکو خلق کرد] خواستند لوگوی خانه مد را طراحی کند. این یکی از نمونه های عالی همکاری مد و طراحی گرافیک بود. اما روند معاصر در همکاری های مخرب شاید اولین بار توسط استفان اسپروس و مارک جاکوبز در سال 2001 برای لویی ویتون مشخص شد، زمانی که چاپ گرافیتی او بر روی مونوگرام اصلی قرار گرفت.

موقعیت اجتماعی-فرهنگی فشن طی پنج سال گذشته تکامل یافته است و تقریباً یک تغییر تکنیکی در رابطه بین جامعه و مد رخ داده است و در نتیجه برندسازی در فرهنگ روزمره ما بسیار برجسته‌تر است.