اولین نقشه متروی در سال 1908 توسط شرکت متروی لندن معرفی شد، آنها نقشه های جغرافیایی بودند که نشان می‌داد مسافران نسبت به خیابان های بالا کجا هستند. همانطور که با باز شدن خطوط جدید در طول دهه های 1890 و 1900 گسترش یافت، نقشه ها باید شامل اطلاعات بیشتری می‌شدند.اما این نقشه از نظر جغرافیایی دقیق طراحی شده بود که خواندن آن را پیچیده می‌کرد. در دهه 1930، متروی لندن به یک سیستم پیچیده با خطوط مختلف و بسیاری از ایستگاه‌های جدید تبدیل شده بود و درک نقشه‌های جغرافیایی سنتی مترو برای مسافران دشوار می‌شد. این نقشه‌های اولیه، خیابان‌های واقعی شهر و فواصل بین ایستگاه‌ها را منعکس می‌کردند و چیدمان را گیج‌کننده و طاقت‌فرسا می‌کردند. مسافران به نقشه ای نیاز داشتند که خواندن آن در یک نگاه آسان تر باشد، به ویژه برای پیمایش مسیرها در چندین خط. تا اینکه رویکرد بک طراحی نقشه مترو را دوباره تعریف کرد.

پروفسور وانگ مین، یکی از بنیانگذاران ICAA (اتحاد بین المللی هنرهای خلاق)، رئیس کمیته آکادمیک، رئیس دانشکده طراحی در آکادمی مرکزی هنرهای زیبا چین (CAFA)، آکادمی معتبرترین و تأثیرگذارترین هنر است.همچنین او استاد کرسی دانشکده طراحی دانشگاه پلی تکنیک هنگ کنگ بود. وانگ مین در سال 2007 توسط وزارت آموزش و پرورش به عنوان استاد کرسی دانش پژوهان چانگ جیانگ (بنیاد لی کا شینگ) منصوب شد و او عضو شورای اقتصاد خلاق، مجمع جهانی اقتصاد (داووس) و عضو AGI (Alliance Graphique Internationale)  و رئیس بخش AGI چین تا سال 1997 بوده است. کارهای مین در سطح بین المللی در ویترین‌هایی مانند دوسالانه طراحی گرافیک، برنو، نمایشگاه طراحی گرافیک در پکن؛ نمایشگاه Type Directors Club در نیویورک، چاپ سالانه و دوسالانه پوستر بین المللی لاهتی و در مجموعه موزه für Kunst und Gewerbe در هامبورگ و موزه گشتالتانگ زوریخ و غیره به نمایش گذاشته شده است.