فونت دماوند تلاشی در دیزاین یک تایپ‌فیس دوزبانه سنگین و اصیل با سبقه ایرانی در فرم بصری قدرتمند و منعطف است. تمرکز اصلی در دیزاین حروف فارسی بر مبنای تعادل بین فضاهای مثبت و منفی کاراکترها، چشم‌ها و کاسه‌ها است. در دیزاین حروف لاتین تلاش بر هماهنگی و همنشینی فرم‌ها با حروف فارسی بوده است تا در متن‌های دوزبانه هماهنگی مطلوب را ارائه نماید. حاصل این تمرکز، تایپ‌فیسی غیر فانتزی با کارکرد نمایشی در وزن سنگین و لحنی آرام، جهت تیترهای رسمی و جدی است که به پاس استقامت و اصالت بلندترین قله ایران، دماوند نامیده شد.

لحن و قدرت بصری منسجم، روحیه رسمی، دوری از فانتزی بودن و اغراق فرم‌ها، تعادل در فضای منفی و مثبت گره‌ها از ویژگی‌های مهم تایپ‌فیس دماوند است. این تایپ برای مطبوعات به ویژه تیترهای درشت رسمی پیشنهاد می‌شود. (حداقل سایز مورد استفاده 24 پوینت.)

فونت مانلی به دست‌خط طبیعی خیلی شبیه است. در بسیاری از فونت‌های سبکِ دست نویس، حروف با دست طراحی شده سپس روی یک خط کرسی به هم متصل شوند، در حالی که فونت مانلی دارای کرسی سیال است. این همان ساختاری است که مثلاً خط نستعلیق را شکل می‌دهد و طراح فونت مانلی (محمد عمویی) به خوبی از آن استفاده کرده است.
علاوه بر کرسی سیال، فونت مانلی دارای ترکیبات بسیار زیاد، امکان ایجاد کشیدگی و حروف جایگزین متنوع است.