گلد در مؤسسه پرت تحصیل کرد و به عنوان کارگردان هنری شرکت برادران وارنر در نیویورک شروع به کار کرد. ماموریت او خلق اثر هنری مصور کلاسیک، یعنی پوستر کازابلانکا با بازی همفری بوگارت و اینگرید برگمن بود که در سال 1942 منتشر شد.گلد برای جنگ جهانی دوم در ارتش نام نویسی کرد و در آنجا فیلم های آموزشی برای نیروی هوایی ساخت. وقتی جنگ تمام شد، او دوباره به برادران وارنر پیوست. پس از جنگ، پوسترها و کمپین های تبلیغاتی را برای فیلم هایی مانند غریبه ها در قطار و شورش بدون دلیل در دهه 50 طراحی کرد، قبل از راه اندازی استودیوی خود" بیل گلد ادورتایزینگ "در دهه 1960 با زمان حرکت کرد و با  عکاسی و گرافیک دیجیتال همراه شد، زیرا پوسترهای مصور دیگر قدیمی شده بودند.

حالا سبک گلد جسورانه تر و پویاتر شده بود. او تحت تأثیر فرمول استودیوی هالیوودی که سه چهره از شخصیت اصلی را روی یک طرح پرتره مسطح قرار می‌داد، شروع به آزمایش فونت‌های تایپوگرافی، رنگ‌های اشباع شده و کادربندی نامتقارن روی پوسترهای نمادینی مانند غریبه‌ها در قطار هیچکاک (1951) و ام را به نشانه مرگ بگیر (1954)، تراموای به نام هوس اثر الیا کازان (1951) و بانوی زیبای من اثر جورج کوکور (1964)، که دومی با همکاری بیل پیک همراه بود کار کرد.

گلد در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 به ثروتمندترین زمان خود رسید، زیرا پوسترهای تلطیف‌شده‌اش به‌طور فزآینده‌ای نشان‌دهنده دوران جدید پرشور جنسی، خشونت‌ و وحشت بودن. پوسترهای او برای درام زندان استوارت روزنبرگ، لوک خوش‌دست(1967)، کمیک بوک راجر وادیم، باربارلا (1968) و فیلم جنایی لاستیک سوز پیتر یتس، بولیت(1968) همه شاهکارهای هنر پاپ و فونت های سفارشی و پر جنب و جوش بودند. از رنگ های روانگردان به نظر می‌رسید به طرح‌هایی مانند پرتقال کوکی استنلی کوبریک (1971) و رستگاری جان بورمن (1973) رسیده بود و بیننده را با چاقو و اسلحه  و تیزی قایق سه بعدی تهدید می‌کرد. گلد در کم‌گویی هم استاد بود و عمدا از اسپویل‌های تصویری اجتناب می‌کرد. عبارت مورد علاقه بیل «هر چه کمتر (ساده‌تر)، بهتر» بود، و این فلسفه هنوز اساس هر پوستر برنده است. 

گلد همیشه دوربین همراه خود داشت و عکاسی می کرد که این عکس‌ها گاهی به پوسترهای فیلم ختم می شد. یکی از آخرین پروژه‌های او، برای "رودخانه مرموز" ایستوود بود، که شامل تصاویر وارونه از سه مرد بود که در آب موج‌دار منعکس شده بودند - عکسی که در نزدیکی خانه گلد گرفته شد. 

گلد در سال 2004 بازنشسته شد.او بیش از 70 سال به عنوان طراح پوستر کار کرد، عمدتاً برای استودیوهای برادران وارنر و تولیدات مالپاسو اثر کلینت ایستوود.گلد طولانی‌ترین و پربارترین همکاری خود را با کلینت ایستوود انجام داد که از فیلم هری کثیف (1971) شروع شد و با  پوستر پس از بازنشستگی برای جی ادگار (2011) به پایان رسید. در حالی که ایستوود از سبک گرافیکی واقعی تر و کاربردی تری نسبت به برخی از کارهای برجسته گلد استفاده می کرد، شیمی مشترک آنها همچنان چندین طرح عالی از جمله سوار رنگ‌پریده (1985)، نابخشوده(1992) و رودخانه مرموز (2003) را ایجاد کرد. همانطور که ایستوود در سال 2010 نوشت، «اولین تصویری که از بسیاری از فیلم‌های مورد علاقه‌تان دارید احتمالاً ساخته‌ای از بیل گلد است.» یک کتیبه دلپذیر برای مجموعه‌ای از آثار بی‌رقیب.

گلد در سال 2013 جایزه یک عمر دستاورد را از موسسه پرات دریافت کرد و عضو آکادمی علوم و هنرهای تصویری متحرک، انجمن تصویرگران و باشگاه کارگردانان هنری شد. او در 20 می 2018 در سن 97 سالگی در بیمارستان گرینویچ، کانکتیکات، بر اثر عوارض بیماری آلزایمر درگذشت.