اولین نقشه متروی در سال 1908 توسط شرکت متروی لندن معرفی شد، آنها نقشه های جغرافیایی بودند که نشان می‌داد مسافران نسبت به خیابان های بالا کجا هستند. همانطور که با باز شدن خطوط جدید در طول دهه های 1890 و 1900 گسترش یافت، نقشه ها باید شامل اطلاعات بیشتری می‌شدند.اما این نقشه از نظر جغرافیایی دقیق طراحی شده بود که خواندن آن را پیچیده می‌کرد. در دهه 1930، متروی لندن به یک سیستم پیچیده با خطوط مختلف و بسیاری از ایستگاه‌های جدید تبدیل شده بود و درک نقشه‌های جغرافیایی سنتی مترو برای مسافران دشوار می‌شد. این نقشه‌های اولیه، خیابان‌های واقعی شهر و فواصل بین ایستگاه‌ها را منعکس می‌کردند و چیدمان را گیج‌کننده و طاقت‌فرسا می‌کردند. مسافران به نقشه ای نیاز داشتند که خواندن آن در یک نگاه آسان تر باشد، به ویژه برای پیمایش مسیرها در چندین خط. تا اینکه رویکرد بک طراحی نقشه مترو را دوباره تعریف کرد.